Hoi, ik ben Christina.
Naast mijn werk binnen de brandweer- en ambulancezorg ben ik fotograaf. Skiën heb ik geleerd zonder te lessen. Dit was niet nodig. Gewoon volgen werd er gezegd. Dit ging altijd wel goed, dacht ik? Tot ik jaren geleden ben uitgegleden op een ijsplaat. Het ging zo snel. Dit alles leek in eerste instantie vooral komisch en gelukkig had ik geen letsel. Na dit avontuur sloten we met een lach aan bij de rest van de groep. Na de lunch gingen we verder, tenminste dat dacht ik. Mijn skischoenen kreeg ik niet meer in de binders. Uit het niets had ik knikkende knieën, verhoogde ademhaling en ik verstijfde. Van het een op ander moment durfde ik het niet meer en voelde me een blok aan de been voor de rest van de groep. Hetgeen waarvan ik zo kon genieten was opeens omgeslagen naar angst.
De jaren daarna heb ik lessen genomen in de sneeuw, maar mijn angst bleef bestaan. Het lessen op de indoor skibaan in Arnhem was ook mijn laatste poging. Tijdens de eerste les merkte Joyce op dat ik niet ontspannen op de latten stond. Mijn angstervaring heb ik gedeeld. Zonder naar de techniek te kijken werd ik al coachend naar mijn ontspanning gebracht. Het moment van ontspanning was heerlijk. Tijdens een 1 op 1 training zijn we verder de diepte ingegaan. De valpartij van toen heeft achteraf iets anders getriggerd. Het stemmetje “Je kan het niet”, “Je bent het niet waard”, “Je bent waardeloos”, etc. Dit is ontstaan vanuit het verleden. Deze training heeft mij zoveel opgeleverd. Plezier in het skiën, vertrouwen in mijzelf en mij welkom voelen. Ja, ook ik mag er zijn. Het heeft mij zo enthousiast gemaakt dat ik de leraren opleiding heb gedaan en inmiddels ook les geef op de indoor skibaan in Arnhem. Mijn kracht zit in mijn eigen doorlopen proces met als doel om angst om te zetten naar plezier. Daarnaast heeft het mij als fotograaf ook veel opgeleverd om de persoon voor de camera in zijn of haar kracht te zetten. Ik kan dan ook niet wachten om samen met Joyce met jou aan de slag te gaan in de sneeuw! Ga je mee?